Την Τρίτη 21 Μαρτίου στους μαθητές του προγράμματος "Άσκηση + Διατροφή = Υγεία" δόθηκε η ευκαιρία να ενημερωθούν για το άθλημα της Αναρρίχησης , να πάρουν συνέντευξη από αθλητή του αθλήματος και να σκαρφαλώσουν , αρκετοί ασταμάτητα ,στην πίστα Αναρρίχησης του ΕΟΣ Αχαρνών για 3 ώρες περίπου!

Μαθητές και καθηγητές έφυγαν ενθουσιασμένοι και χαρούμενοι..!! Όλοι ανυπομονούν για την επανάληψη της επίσκεψης..!!!

Δείτε εδώ...

ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ: ΕΝΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!

Η αναρρίχηση, δηλαδή η προώθηση πάνω στο βράχο χρησιμοποιώντας τις τυχαίες εσοχές και προεξοχές του με σκοπό την κατάκτηση μιας κορυφής, την υπερνίκηση ενός δυσκολότερου περάσματος ή την απόλαυση της αρμονίας των κινήσεων, αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς μορφές ορειβασίας.

 Την έχετε δοκιμάσει όλοι κάποια στιγμή στη ζωή σας, αλλά ήσασταν τόσο μικροί που μάλλον δεν το θυμάστε. Όταν μωρό ακόμα προσπαθούσατε σκαρφαλώνοντας να δραπετεύσετε από το πάρκο σας, όταν πιτσιρίκι σκαρφαλώνατε στα δέντρα της γειτονιάς ή στα ψηλότερα ντουλάπια της κουζίνας για να ξετρυπώσετε το κέικ της μαμάς...ε, κάνατε μια μορφή αναρρίχησης. Ήδη από τότε είχατε νιώσει το νόμο της βαρύτητας, πολύ πριν σας τον ‘διδάξουν’ στο σχολείο (ή στο σπίτι: ‘Μηηηη    ! Θα πέσεις από κει πάνω και θα χτυπήσεις!’)

Και κάπως έτσι όλοι σταματήσαμε τις ταρζανιές και χάσαμε τη φυσική, έμφυτη αίσθηση της αναρρίχησης. Ωστόσο, μεγάλα παιδιά πια, μπορούμε και πάλι να απολαύσουμε το παλιό μας σπορ οδηγούμενοι από το ίδιο ένστικτο αλλά και με συγκεκριμένες μεθόδους ασφάλισης. Σκαρφαλώνοντας ξαναβρίσκουμε την ξεχασμένη ικανότητα να κινούμαστε σε δύσκολο και άγνωστο πεδίο και ανακαλύπτουμε μια νέα αίσθηση περιπέτειας και απόλαυσης.

 Η αναρρίχηση βράχου είναι από τα αθλήματα που προσφέρουν έντονες συγκινήσεις, τα γνωστά και ως ‘σπορ αδρεναλίνης’. Όμως είναι πολύ πιο σύνθετη από την ελεύθερη πτώση ή το bungee jumping, για παράδειγμα, που ουσιαστικά αποτελείται από μια γενναία στιγμή, της πτώσης από το αεροπλάνο ή το γερανό. Η αναρρίχηση είναι ολοκληρωμένο άθλημα και, ως τέτοιο, έχει τις ανάλογες απαιτήσεις. Μεταξύ άλλων, χρειάζεται:

• συντονισμό του μυαλού με το σώμα
• αθλητική ικανότητα (δύναμη, αντοχή, ευλυγισία) και ισορροπία
• ψυχολογική ηρεμία, έλεγχο των φόβων μας, τόλμη και φαντασία

 Η αναρρίχηση όχι μόνο επιδιώκει, αλλά και συχνά επιβάλλει, να δοκιμάσουμε τα προσωπικά μας όρια. Όσο περισσότερο ασχολείται κανείς με την αναρρίχηση, όσο προπονείται, τόσο καλλιεργεί τις παραπάνω δεξιότητες και βελτιώνει την επικοινωνία του νου με το σώμα.

ΓΙΑΤΙ ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΟΥΜΕ?

Η αναρρίχηση είναι δύσκολη και ενίοτε επικίνδυνη. Τότε γιατί σκαρφαλώνουμε? Οι λόγοι είναι πολλοί  κάποιοι πηγάζουν από τη φυσική τάση του ανθρώπου να αναζητά τα όριά του και την αίσθηση ευφορίας που γεννά η άθληση, ενώ άλλοι έχουν τις ρίζες τους στο χαρακτήρα, τις εμπειρίες και τους προσωπικούς στόχους του καθενός. Ενδεικτικά:

• Ένας κάθετος βράχος συμβολίζει την πρόκληση και η κορυφή το επίτευγμα. Η αναρρίχηση μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε έναν κύκλο προσωπικής ανταμοιβής, μια μοναδική αίσθηση περιπέτειας και ελευθερίας, μια πηγή ικανοποίησης στην οποία μπορούμε και επιστρέφουμε ξανά και ξανά.
• H αναρρίχηση είναι τρόπος ζωής και έκφρασης. Είναι μια στάση απέναντι στα πράγματα: αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες αναζητώντας το πιάσιμο ,τη λύση που δεν φαίνεται, όμως σίγουρα υπάρχει.
• Η αίσθηση κινδύνου μας δίνει ζωή. Είναι δεδομένο πως η αναρρίχηση εμπεριέχει ένα βαθμό κινδύνου, ο οποίος ωστόσο μας κινητοποιεί αντί να μας αποτρέπει. Μας κάνει και νιώθουμε ζωντανοί, όπως όταν οι μακρινοί μας πρόγονοι διακινδύνευαν κυνηγώντας άγρια θηρία ή πρωτοπατώντας νέες, άγνωστες ηπείρους…Σε κάθε περίπτωση, ο κίνδυνος στην αναρρίχηση μπορεί να μειωθεί σε όποιο επίπεδο επιθυμούμε. Για παράδειγμα, μπορούμε να σκαρφαλώνουμε μόνο με ασφάλιση από πάνω (top-rope) και με την επιτήρηση έμπειρων οδηγών.
• Η αναρρίχηση είναι αναμέτρηση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι αναρριχητικές διαδρομές βαθμολογούνται με μια κλίμακα δυσκολίας που μας επιτρέπει να διαπιστώνουμε άμεσα την πρόοδό μας και να επιδιώκουμε νέες, δυσκολότερες προκλήσεις μέσα από μια διαρκή διαδικασία προσωπικής αναζήτησης και βελτίωσης των δεξιοτήτων μας.
• Η αναρρίχηση είναι ιδιαιτέρως κοινωνικό άθλημα. Από το σχοινοσύντροφό μας κρέμεται η ζωή μας, ενώ πέρα από την αλληλεγγύη και την ομαλή συνεργασία που αναπτύσσεται μέσα από τη διαδικασία της αναρρίχησης, δημιουργούνται συνήθως και ισχυροί δεσμοί φιλίας.
• Η επαφή με τη φύση είναι από τις πιο βαθιά ριζωμένες ανθρώπινες ανάγκες. Η φύση είναι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης, από το πιο μικρό άνθος ως τη μεγαλύτερη οροσειρά. Η αναρρίχηση γίνεται κυρίως στη φύση και μας φέρνει σε απευθείας επαφή μαζί της, κάτι το πολύτιμο, ιδιαιτέρως για τους κατοίκους της πόλης.
• Όπως έγραφε και ο πρωτοπόρος της ελεύθερης αναρρίχησης στη χώρα μας, ο Δημήτρης Κορρές, ‘το άνοιγμα μιας αναρριχητικής διαδρομής είναι σαν τη σύνθεση μιας άηχης μελωδίας. H αναρρίχηση της διαδρομής η εκτέλεση της παραπάνω σύνθεσης θα μπορούσε να παρομοιαστεί σαν μια χορογραφία χωρίς υπόκρουση, μια χορογραφία πάνω στις νότες του βράχου’.

Αδρεναλίνη και Ενδορφίνες: η φυσική επιβράβευση του σώματος κατά την άθληση Είναι τεκμηριωμένο επιστημονικώς ότι τα ζώα και ο άνθρωπος σε οριακές ή επικίνδυνες καταστάσεις εκκρίνουν ορμόνες. Η φύση έχει προβλέψει αυτές τις διεργασίες όταν το σώμα αγγίζει τα όριά του ώστε να αυξάνεται η ικανότητα επιβίωσης.

 Μία από τις ορμόνες είναι η αδρεναλίνη, που εκκρίνεται απευθείας στο αίμα. Σε καταστάσεις κινδύνου η ποσότητα της αδρεναλίνης μπορεί να ανέβει 300% πάνω από τη φυσιολογική τιμή και μέσα σε ελάχιστο χρόνο να κινητοποιήσει όλα τα αποθέματα των δυνάμεών μας. Επιπλέον, ο οργανισμός παράγει τις εξίσου σημαντικές ενδορφίνες (ενδορφίνη = ενδογενής μορφίνη), οι οποίες καταπραΰνουν τον πόνο και δημιουργούν μια αίσθηση ευφορίας και ηρεμίας. Οι αυξημένες ενδορφίνες που εκκρίνει ο εγκέφαλος κατά την αναρρίχηση γίνονται αντιληπτές όταν, για παράδειγμα, ο αναρριχητής καταφέρνει να σκαρφαλώσει μια διαδρομή μετά από πολλές προσπάθειες. Το συναίσθημα είναι μεθυστικό, όμοιό του δεν υπάρχει. Ο αναρριχητής, όπως κάθε αθλητής, φτάνει στο σημείο να επιδιώκει αυτή την ευφορία. Πρόκειται όμως για έναν εντελώς φυσιολογικό και ήπιο ‘εθισμό’ , τη φυσική επιβράβευση του σώματος ύστερα από μια δύσκολη προσπάθεια.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ

Οι πιθανότητες ατυχήματος είναι περιορισμένες όταν τηρούνται όλοι οι κανόνες ασφαλείας. Λένε χαρακτηριστικά ότι οι αναρριχητές κινδυνεύουν πολύ περισσότερο οδηγώντας για να φτάσουν στην ορθοπλαγιά παρά σκαρφαλώνοντας στο βράχο. Με άλλα λόγια, το πόσο θα κινδυνεύσετε στην αναρρίχηση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εσάς τους ίδιους.

Μην ξεχνάτε ποτέ ότι:

• Η αναρρίχηση πάντα θα περικλείει ένα βαθμό κινδύνου.
• Οι κανόνες ασφαλείας στην αναρρίχηση πρέπει να τηρούνται πάντα σχολαστικά. Χωρίς εξαιρέσεις.
• Εξίσου σχολαστικά πρέπει να γίνεται η επιλογή του σχοινοσυντρόφου. Μην ξεχνάτε ότι ο ένας σχοινοσύντροφος κρατά στα χέρια του τη ζωή του άλλου.
• Τίποτα και κανένας δεν είναι τέλειος. Άνθρωποι και υλικά μπορεί να αστοχήσουν. Όμως επιλέγοντας προσεκτικά τους σχοινοσυντρόφους μας και φροντίζοντας τα υλικά μας μπορούμε να περιορίσουμε σημαντικά τους κινδύνους.
• Αν έχετε απορίες μπορείτε πάντα να ρωτήσετε πιο έμπειρους αναρριχητές ή εκπαιδευτές. Κι εκείνοι έτσι έμαθαν.
• Μπορείτε (και πρέπει) να διευρύνετε συνεχώς τις εμπειρίες και τις γνώσεις σας: πειραματιστείτε με ασφάλεια, σκαρφαλώστε εκπαιδευτικές διαδρομές, μελετήστε ξανά τα ειδικά εγχειρίδια για την αναρρίχηση και καταλάβετε καλά τους κινδύνους της. Θα εκπλαγείτε ανακαλύπτοντας πόσα έξυπνα κόλπα, τεχνικές και λύσεις υπάρχουν, που

είναι απαραίτητα για μια αυτόνομη, υπεύθυνη προσέγγιση της ορθοπλαγιάς.

• Η φύση και τα βράχια ήταν εδώ πολύ πριν από εμάς. Το λιγότερο που τους οφείλουμε είναι σεβασμός και αμέριστη προστασία.

Και τέλος...

• Ασφάλεια δεν σημαίνει ξερές γνώσεις. Πάνω απ’ όλα η ασφάλεια είναι τρόπος σκέψης, μια δυναμική στάση επαγρύπνησης.

·         Ο έλεγχος των κανόνων ασφαλείας είναι αποκλειστικά και πάντα δικιά σας ευθύνη.

Καλώς ήρθατε στο μαγικό κόσμο των βράχων!

(Άρης Θεοδωρόπουλος -εκπαιδευτής Αναρρίχησης)