Από τις αρχές της περσινής χρονιάς, είχαμε σκεφτεί να εκπονήσουμε ως σχολική κοινότητα, εσωτερικό Σχολικό Κανονισμό. Η θέση μας αυτή ενισχύθηκε μετά την φετινή, δεύτερη επίσκεψη, στο Ίδρυμα Λασκαρίδη και ύστερα από την επαφή μας με τον κ. Μόσχο Γεώργιο, ο οποίος είναι νομικός και εγκληματολόγος, βοηθός του Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού από το 2003 έως το 2018, όπου και παραμένει ενεργός στο τομέα αυτό μέχρι σήμερα. Είναι εξειδικευμένος στους τομείς της υπεράσπισης των δικαιωμάτων του παιδιού, της εμψύχωσης και της υποστήριξης παιδιών και εφήβων, ιδίως αυτών που απειλούνται από κοινωνικό αποκλεισμό, και της εκπαίδευσης ενηλίκων. Συμμετείχε ενεργά στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Συνηγόρων του Παιδιού του οποίου διατέλεσε και Πρόεδρος.
Ύστερα από την επικοινωνία των συναδέλφων Μάρη Δήμητρας και Σιδεράκη Αναστασίας, ο κ. Μόσχος δέχτηκε την πρόσκληση μας και επισκέφτηκε το Σύλλογο Διδασκόντων, την Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2019.
Μας μίλησε για αρκετή ώρα και τόνισε ότι η σχολική κοινότητα είναι μια οργανωμένη ομάδα που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας. Αφού το σχολείο προετοιμάζει τους νέους να ενταχθούν ομαλά σε αυτή, η εσωτερική οργάνωση της σχολικής ζωής οφείλει να εκπαιδεύει και να διαπαιδαγωγεί σύμφωνα με τα πρότυπα και τις ανάγκες της δημοκρατικής κοινωνίας.
Ο Σχολικός Κανονισμός πρέπει να αποβλέπει στη διαμόρφωση ενός παιδαγωγικού κλίματος, το οποίο να εξασφαλίζει τη συνεργασία των μελών της σχολικής κοινότητας χωρίς εντάσεις και συγκρούσεις, με αμοιβαίο σεβασμό, υπευθυνότητα και συνέπεια. Πρέπει να περιλαμβάνει ένα πλαίσιο αρχών που να σέβονται όλοι οι συντελεστές (καθηγητές-μαθητές-γονείς) της σχολικής μονάδας.
Το Σχολείο πρέπει να επιδιώκει με όλα τα μέσα να καλλιεργήσει στους μαθητές και στις μαθήτριές του το πνεύμα του αυτοσεβασμού και του αλληλοσεβασμού, με στόχο τη διαμόρφωση χαρακτήρων ικανών να συμπορευτούν με τους συνανθρώπους τους αρμονικά και δημιουργικά.
Ο σκοπός του Σχολικού Κανονισμού λοιπόν δεν είναι ο περιορισμός της ελευθερίας οπιουδήποτε, αλλά η εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία του σχολείου, καθώς και η διαμόρφωση προσωπικοτήτων που σέβονται τις ελευθερίες των άλλων και συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους. Επίσης δεν πρέπει να έχει στατικό χαρακτήρα αλλά να συνδέεται δυναμικά με την κουλτούρα και τις ανάγκες του σχολείου.
Μετά την κατατοπιστική εισήγηση του κ. Μόσχου, συνεχίσαμε το διάλογο μαζί του με πολλές ερωτήσεις που αφορούσαν το ομολογουμένως δύσκολο αλλά πολύ σημαντικό εγχείρημά μας.
Τελικά, μετά την πραγματοποίηση αυτής της συνάντησης, το ενδιαφέρον μας για την επίτευξη αυτού του σκοπού ανανεώθηκε.
