Συμμετοχή του 3^ου Λυκείου στις εκδηλώσεις

για την 75^η επέτειο του Ολοκαυτώματος του Αιγάλεω

 Την 29 Σεπτεμβρίου του 2019 μικρή ομάδα μαθητών του  σχολείου μας  που συνεργάστηκαν στο πολιτιστικό πρόγραμμα

 «Αιγάλεω Σταυροδρόμι Ανθρώπων και πολιτισμών»

συμμετείχαν στις εκδηλώσεις για την 75^η επέτειο του Ολοκαυτώματος του Αιγάλεω,κατόπιν προσκλήσεως από την Πρόεδρο της Ενώσεως θυμάτων του Ολοκαυτώματος,  κα Κορμπά.

 Αφορμή για την πρόσκληση στάθηκε το έντονο ενδιαφέρον για την ιστορία της πόλης μας, το οποίο προκλήθηκε τόσο από την διδασκόμενη  νεοελληνική ιστορία όσο και από την προσωπική περιέργεια. Τα παιδιά πήραν συνέντευξη από την πρόεδρο της Ενώσεως και  επισκέφθηκαν το μνημείο των εκτελεσθέντων επί της Λεωφόρου Κηφισού.  Η επίσκεψη αυτή αποτέλεσε το έναυσμα για να πραγματοποιήσουν  εκτενέστερη αναζήτηση για το επίμαχο ζήτημα  σε ιστοσελίδες, στο 6^ο και το 7^ο τεύχος  της Αίθουσας, περιοδικό που εξέδιδε παλαιότερα το σχολείο μας, και σε  βιβλία δημοτών του Αιγάλεω. 

 Μαθητές που παρέστησαν:

Αγγελής Ραφαήλ, τάξη Β΄

Σάρα Μαρία, τάξη Γ΄

Στάφα Αλεξάνδρα, τάξη Γ΄

Χριστοπούλου Φανή, τάξη Γ΄

 Την ευθύνη για τη συγκρότηση της ομάδας είχε η υπεύθυνη του πολιτιστικού προγράμματος «Αιγάλεω Σταυροδρόμι Ανθρώπων και πολιτισμών», Αγγέλη Μαρία , Φιλόλογος

 Οι μαθητές αναφέρθηκαν στο χρονικό της ημέρας και παρουσίασαν  συναφές power point

 Το χρονικό της  29^ης -9^ου -1944

Κυρίες και κύριοι, ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ,σκληρός και αδυσώπητος, ξεκίνησε το 1939 και βύθισε στο αίμα την ανθρωπότητα μέχρι περίπου το τέλος του 1944. Η λήξη του πολέμου βρίσκει το ναζισμό να παραπαίει και να γκρεμίζεται πληγωμένος κατάστηθα από αγωνιστικό πνεύμα σύσσωμου   του ελεύθερου κόσμου. Στην Ελλάδα το τελευταίο έτος της κατοχής, η δράση αντιστασιακών οργανώσεων είχε σαν  αποτέλεσμα την απελευθέρωση σημαντικού τμήματος της ελληνικής ενδοχώρας από τα ελληνοαλβανικά σύνορα μέχρι και την Αττικοβοιωτία.

  Το καλοκαίρι του ?44 είχε ήδη αποφασισθεί η αποχώρηση των  γερμανικών στρατευμάτων κατοχής από τη χώρα μας. Ενώ υποχωρούν προβαίνουν σε καταστροφές, απηνείς διώξεις κατά του πληθυσμού για να τον τρομοκρατήσουν και δε διστάζουν, μολονότι τακτικός στρατός, να κάψουν ζωντανούς ακόμα και αμάχους. Ποιος θα τους εμπόδιζε άλλωστε, αφού η όλη βιοθεωρία του ναζισμού στηρίχθηκε στη βία και στη δημιουργία ενός στρατού χωρίς σκέψη και συναισθήματα. Όταν ο φον Ες επισκέφθηκε κάποτε ένα σχολείο της χώρας του, επέπληξε τους δασκάλους  ως αναποτελεσματικούς, γιατί δεν είδε στα μάτια των μαθητών το βλέμμα του κτήνους. Εύλογα οι αντιστασιακές οργανώσεις, όπως σ? όλη την Ελλάδα, και στην περιοχή μας, Αιγάλεω, Χαϊδάρι, Αγία Βαρβάρα, Περιστέρι, όπου ήταν εγκατεστημένο το 4^ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ,   θα αντιδρούσαν  στις μεθοδεύσεις των κατακτητών και των συνεργατών τους,  για να υποστηρίξουν τους συμπατριώτες. Το έπραξαν στην περίπτωση των κλωστοϋφαντουργών του Λαναρά και λίγες μέρες μετά, όταν,  στην περιοχή μας ξανά,  συγκρούστηκαν με τους SS και τους γερμανοντυμένους.

Έπειτα οι συνδημότες μας αντιλήφτηκαν το επερχόμενο αεράκι της ελευθερίας κι έσπευσαν ν? αντικαταστήσουν τις δοτές  αρχές με δήμαρχο εκλεγμένο άμεσα από το λαό, τον Γιάννη Μπατζακίδη. Τέλος την  παραμονή της τραγικής ημέρας  αντάρτες Ελασίτες διατάσσουν τη χωροφυλακή είτε να προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ είτε να παραδώσει τα όπλα.   

Όλα τούτα αποτελούσαν ενδείξεις ότι η υποχώρηση των Γερμανών μέσω της Ιεράς Οδού με κατεύθυνση την Ελευσίνα, όπου βρίσκονταν τα οπλιταγωγά, δεν θα ήταν  εύκολη υπόθεση. Σχεδίασαν λοιπόν την εκκαθάριση της περιοχής. Το περιστατικό με τους μοτοσικλετιστές  στη γέφυρα Καβάλας ?Κηφισού στάθηκε απλά η αφορμή για τη σφαγή, αφού ούτε θάνατος γερμανού υπήρξε ούτε οι δυνάμεις που αιματοκύλισαν την περιοχή έσπευσαν προς το εν λόγω σημείο, αλλ? εσκεμμένα επιτέθηκαν στο τρίγωνο Αγίου Γεωργίου-Προύσης-Κηφισού, την έδρα του τοπικού ΕΛΑΣ τόσο από την ανατολή(βάση Μαρκόνι) όσο κι από τη δύση(το Χαϊδάρι).Προφανώς για να μην υπάρξει δίοδος διαφυγής.  Κι αυτό συνέβη σε λίγο χρονικό διάστημα από το περιστατικό.

Στις δέκα η ώρα το πρωί της Παρασκευής, της 29^ης Σεπτεμβρίου 1944 χτυπήθηκε η γερμανική  μοτοσυκλέτα.  Στις  δύο ξεκίνησε η  ανελέητη σφαγή  ανύποπτων ανθρώπων που επέστρεφαν στα σπίτια τους από το μόχθο της ημέρας. Εξαγριωμένοι γερμανοί  και έλληνες συνεργοί διώχνουν  τα γυναικόπαιδα, εισβάλλουν μες τα σπίτια ψάχνοντας για αθώα θύματα, πυροβολούν, βάζουν φωτιά, ρίχνουν χειροβομβίδες.... Φωτιές  παντού και πυροβολισμοί. Κραυγές αλλοφροσύνης.   

Τ? αποτελέσματα γνωστά. Εκατό και πλέον σπίτια πασπαλίσθηκαν με σκόνη εμπρηστική και πυρπολήθηκαν έστω κι αν μέσα βρίσκονταν ανθρώπινες ψυχές. Κανένας ηθικός  φραγμός, κανένα ηθικό δίκαιο δεν θα απέτρεπε τη θηριωδία. Όπως  ήδη είπαμε το όλο σκεπτικό των ναζί τους επέτρεπε να εκτελούν ατιμωρητί οποιονδήποτε και καθοιονδήποτε τρόπο. Τα θύματα ξεπερνούν  τα 100. Ίσως φτάνουν τα 150 ή και τα 168. Πυροβολήθηκαν, ανατινάχθηκαν με χειροβομβίδες ή και απανθρακώθηκαν στον εμπρησμό. Πενήντα όμηροι που μεταφέρθηκαν στη μάντρα του Τζαφέρη μετά βίας γλίτωσαν την εκτέλεση μετά από παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, Δαμασκηνού,  και του σουηδού πρέσβη και    επιτρόπου του Ερυθρού Σταυρού.  Κι εφτακόσιοι άνθρωποι έμειναν άστεγοι. Τι να πρωτοθρηνήσουν; Τους ανθρώπους που έχασαν, το βιος που καταστράφηκε ή τη μαύρη τη ζωή τους που θ? ακολουθούσε;

Λέγεται πως η μάνα ενός δεκαεννιάχρονου εφήβου, παραλογισμένη από τη συμφορά, έσπρωχνε για ώρα ένα καρότσι με το άψυχο κορμί του γιου της  νανουρίζοντάς το σα μωρό. Δεν ανέκαμψε ποτέ από την οδύνη. Τέτοιος ψυχικός σπαραγμός.

Τις επόμενες ημέρες έγινε η ταφή. Στον Άγιο Σπυρίδωνα, στο 3^ο νεκροταφείο, όπου υπάρχει ανάλογο μ? αυτό στον Κηφισό μνημείο, στο κοιμητήριο του Αγίου Βασιλείου, στο Περιστέρι, και στην Αγία Βαρβάρα, όπου μπορεί κανείς να δει ενεπίγραφη μαρμάρινη πλάκα με εφτά ονόματα εκτελεσθέντων την αποτρόπαια εκείνη ημέρα. Οι δολοφόνοι όμως και οι ντόπιοι συνεργοί τους δεν τιμωρήθηκαν ποτέ.

Κι είμαστε τώρα εμείς εδώ  για να γίνουμε κοινωνοί, ως ένα βαθμό, στα συναισθήματα  και τις  σκέψεις  όσων δεν ξέχασαν ποτέ τα διαδραματισθέντα.