ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΣΤΟ 3^ο ΓΕΛ ΑΙΓΑΛΕΩ

Σε μια έντονα συναισθηματικά φορτισμένη βραδιά, την Πέμπτη 18 Ιουνίου, γονείς και καθηγητές αποχαιρέτησαν τους τελειόφοιτους του Λυκείου. Η βραδιά ξεκίνησε με αποχαιρετισμό από τη Διευθύντρια, κ. Ντίνα Ρηγάτου, από το Δ.Σ Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων την κ. Δήμητρα Καπερώνη, από τον Πρόεδρο του 15μελούς Θανάση Χαλιάσο και ολοκληρώθηκε με τη προβολήvideo με στιγμές των παιδιών από τα μαθητικά θρανία, με την απονομή των αναμνηστικών και την κλήρωση του 3ήμερου ταξιδιού στο Γύθειο. Τυχερός ο Διονύσης Γιαννακόπουλος, του Γ1.

Μπουφές και χορός ολοκλήρωσαν αυτή την ξεχωριστή  βραδιά και οι μαθητές αναχώρησαν συνοδευόμενοι από ευχές για χαρά, δύναμη, επιτυχίες στο δρόμο τους και τις προτροπές μας να διανύσουν τον μακρύ δρόμο από την ανία της εκπαίδευσης των θρανίων στη μαγεία της Παιδείας επίμονα και αδιάκοπαγια «? να δούμε- επιτέλους-τις αμυγδαλιές ν? ανθίζουν, τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο, τη θάλασσα να κυματίζει. Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα». Γιατί η  ζωή είναι μαγική και μοναδική. Να την φτιάξουν ακόμα πιο όμορφη, να της δώσουν νόημα και να τη ζήσουν με αξιοπρέπεια.

Πάντα γελαστοί, δραστήριοι και χαρούμενοι.

ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ

Η Διευθύντρια

ΝΤΙΝΑ ΡΗΓΑΤΟΥ

Αιμοδοσία στο 3^ο ΓΕΛ ΑΙΓΑΛΕΩ

ΚΥΡΙΑΚΗ 29/9/2014

ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ

Είναι η οικονομική κρίση που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερους. Δεν είναι όμως μόνο αυτή. Πόσο συχνά ακούμε «η ελληνική κοινωνία βιώνει και ανθρωπιστική κρίση» !

Για το έλλειμμα ανθρωπιάς μιλούσε και το θέμα που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οι υποψήφιοι των Πανελλαδικών εξετάσεων αποδεικνύοντας την ύπαρξή του επικαλούμενοι φαινόμενα της καθημερινότητάς μας αλλά και δραστηριότητες που συντελούν στην αναχαίτιση του φαινόμενου και αποτελούν την ανάσα της ασθμαίνουσας ελληνικής κοινωνίας.

Κορυφαία τέτοια εκδήλωση ανθρωπιάς είναι και η προσπάθεια που κάθε σχολική χρονιά ? δύο φορές μάλιστα ? καταβάλλει το 3^ο Λύκειο Αιγάλεω, το σχολείο μας, πραγματοποιώντας εθελοντική αιμοδοσία. Δύο φορές ? με απόσταση μεταξύ τους έξι μήνες περίπου ? απευθυνόμαστε στους παλαιούς μαθητές μας, στους γονείς και κηδεμόνες των παιδιών που φοιτούν στο σχολείο αλλά και στην τοπική κοινωνία προσκαλώντας όλους να προσέλθουν και να δώσουν τη σπουδαιότερη και μεγαλύτερη έμπρακτη απόδειξη της ανθρωπιάς, που είναι η προσφορά αίματος.

Είναι η ομάδα των μαθητών της Α΄ Λυκείου που πασχίζει μαζί με τους υπευθύνους για τη δράση καθηγητές τους (Σταυρόπουλος Ε. , Γεράρδης Ν. , Μακρής Χ. και Γεωργακάκου Α.) για να ανταποκριθούν κάθε φορά όλο και περισσότεροι σε αυτό το κάλεσμα ευαισθησίας και υπέρβασης.

Η προσπάθεια δε θεωρείται εύκολη και το αποτέλεσμα, όσο ικανοποιητικό και αν κρίνεται ότι είναι από το υπεύθυνο για την πραγματοποίηση της αιμοληψίας «συνεργείο» του νοσοκομείου Παίδων, πάντα σε όλους τους εμπλεκόμενους ? μαθητές και καθηγητές ? θέτει επιτακτικά το αίτημα για ανάληψη μεγαλύτερης δράσης με συνεχώς επιτυχέστερη ευόδωσή της.

Οι καιροί είναι χαλεποί ?. Και δεν περιμένουν. Ευχές, προτροπές, υποδείξεις, προτάσεις και κριτικές μάς περισσεύουν πλέον! Όταν ο καθένας μας κάνει προσωπική του υπόθεση την προσφορά, όταν αποφασιστικά και αθόρυβα καταθέτει ό,τι  πιο πολύτιμο έχει, το αίμα του, τότε σωπαίνουμε και σεβόμαστε την ψυχική του ωραιοσύνη και το μεγαλείο της!

Το 3^ο Λύκειο Αιγάλεω σίγουρα δεν έχει το δικαίωμα να πει «ευχαριστώ» στους εθελοντές αιμοδότες που δηλώνουν παρόντες στο κάλεσμά του, γιατί το «ευχαριστώ» χάνει το νόημά του μπροστά στη δύναμη της πράξης των ανθρώπων αυτών. Τους ευχόμαστε όμως να είναι πάντα καλά και κάθε φορά όλο και περισσότεροι.

Άννα Γεωργακάκου, φιλόλογος

Το 3^οβραβείο ποίησης στον 3^οΛογοτεχνικό Διαγωνισμό Εφηβικού Διηγήματος και Ποίησης  «ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ»

στη μαθήτρια του 3^ουΓΕΛ Αιγάλεω

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΟΛΥΜΕΡΟΥ

Θερμά συγχαρητήρια στη μαθήτριά μας της Γ΄ Λυκείου Κατερίνα Πολυμέρου για τη διάκρισή της στην κατηγορία ποίησης επιπέδου Λυκείου με το 3^οβραβείο στον 3^οΛογοτεχνικό Διαγωνισμό Εφηβικού Διηγήματος και Ποίησης «Γρηγόρης Πεντζίκης», στον οποίον υπήρχαν 830 συμμετοχές από την Ελλάδα και τους Ελληνόφωνους μαθητές του εξωτερικού.

Την Τετάρτη 29 Απριλίου 2015 πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο του Διοικητηρίου Δράμας η τελετή βράβευσης και απονεμήθηκαν τα βραβεία σε μαθητές και μαθήτριες που διακρίθηκαν  στις κατηγορίες ποίησης και διηγήματος επιπέδου Γυμνασίου και Λυκείου.

Στην αρχή της τελετής ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δράμας Δρ Σπύρος Κιουλάνης μίλησε για το θεσμό του Διαγωνισμού στη μνήμη του δραμινού δάσκαλου και λογοτέχνη Γρηγόρη Πεντζίκη.

Ο διαγωνισμός εντάσσεται στις «Ημέρες Εκπαίδευσης» μια πρωτοβουλία της Δ/νης Δ.Ε στη διάρκεια της οποίας πραγματοποιείται μια σειρά εκδηλώσεων  μέσα από τις οποίες αναδεικνύονται τα έργα και οι δραστηριότητες των μαθητών και μαθητριών των σχολείων της Δράμας που υλοποιήθηκαν  σύμφωνα με το αφιέρωμα της κάθε χρονιάς. Την τρέχουσα σχολική χρονιά 2014-15 οι δράσεις, ταprojects, οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν κάτω από το γενικό σύνθημα «Συνεργάζομαι και Δημιουργώ».

Μετά το πρωτόκολλο των χαιρετισμών, Δραμινοί και Καβαλιώτες λογοτέχνες τίμησαν με την παρουσία τους την τελετή αναφερόμενοι στην προσωπικότητα και το έργο του Γρηγόρη Πεντζίκη για τον οποίον μίλησαν με θαυμασμό και εκτίμηση, αλλά και με πολλή αγάπη και τρυφερότητα, όπως όταν αναφερόμαστε σε πρόσωπο δικό μας που «φεύγει» και μας λείπει πολύ. Η κ. Μελίνα Μποτέλη διάβασε τρία ποιήματα του ξεχωριστού αυτού λογοτέχνη. Μαθητές του Μουσικού σχολείου της Δράμας, στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας, μελοποίησαν τα τρία βραβευμένα ποιήματα του 1^ουδιαγωνισμού.

Η Κατερίνα βραβεύτηκε για το ποίημά της «Στην άκρη του ονείρου?ξυστά»,ένα κείμενο ατμοσφαιρικό, υπαινικτικό για τον έρωτα που έρχεται και φεύγει στην άκρη του ονείρου?ξυστά. Η μαθήτρια παραλαμβάνοντας το βραβείο της υποστήριξε ότι «η ποίηση δεν αποτελεί ποτέ μια ψυχρή μορφή τέχνης. Είναι πάντοτε μια ζωντανή ψυχή που ανασαίνει στον παλμό του δημιουργού της. Ψιθυρίζει αλήθειες στους αναγνώστες της. Γίνεται βίωμα. Γι? αυτό το λόγο δε ξεθώριασε μέσα στα χρόνια και μπορεί με τη χαμηλόφωνη κραυγή της να μιλάει. Να ταιριάζει στερεότυπα και αντιλήψεις που καθορίζουν τη ζωή και το μυαλό μας?»,ευχαρίστησε τη ΔΔΕ Δράμας για την οργάνωση, την Κριτική Επιτροπή, το Δήμο Αιγάλεω, το 3^οΓΕΛ Αιγάλεω, για την ευκαιρία που της δόθηκε να ακουστεί  η  φωνή της και δήλωσε τυχερή που έλαβε μέρος σ? αυτή τη διοργάνωση.

Για μια ακόμα φορά τα νέα παιδιά μάς συγκίνησαν. Έχουν τόσα πολλά να πουν. Την ευκαιρία αναζητούν για να τα κοινοποιήσουν.  Και η ΔΔΕ Δράμας τους την έδωσε. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά: τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής που διάβασαν τα γραπτά τους με προσοχή και σεβασμό, που επιβράβευσαν την έμπνευση και τη δημιουργική διάθεση των μαθητών,   τον κ. Κιουλάνη και τους συνεργάτες του για την άψογη οργάνωση της βραδιάς και την υπέροχη φιλοξενία.

ΝΤΙΝΑ ΡΗΓΑΤΟΥ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ

του 3^ουΓΕΛ ΑΙΓΑΛΕΩ

«Ένα ταξίδι με το Euroscola»

της Αγγελικής Μαρτίνου

της Β3 τάξης

Το Euroscola είναι μία ετήσια ευρωπαϊκή διοργάνωση που λαμβάνει χώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Στρασβούργο. Εκεί, μαθητές από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρακολουθούν μία ημερίδα στην οποία οι ίδιοι έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν, να εκφράσουν τις απόψεις πάνω σε θέματα ευρωπαϊκού, αλλά και παγκοσμίου επιπέδου και να συνεργαστούν με παιδιά άλλων χωρών. Έτσι και εγώ, είχα την ευκαιρία στις 7 Μαΐου να πάρω μέρος μαζί με τα υπόλοιπα 23 παιδιά της ελληνικής αποστολής στην ημερίδα αυτή, και ταυτόχρονα να ταξιδέψω για πρώτη φορά στο εξωτερικό, να περπατήσω στους δρόμους της Ζυρίχης, στην Ελβετία, να φάω σε γαλλικό εστιατόριο στο Στρασβούργο, στη Γαλλία, και να κάνω ψώνια στο Φράιμπουργκ, στη Γερμανία?

Η πρώτη μας στάση ήταν η Ζυρίχη, αφού δεν υπάρχει απευθείας πτήση από την Αθήνα στο Στρασβούργο. Εκεί, περπατήσαμε λίγο στο κέντρο της πόλης, έπειτα αναχωρήσαμε για το Κολμάρ, περιοχή της Γαλλίας, όπου και φάγαμε, και τελικά το απόγευμα φτάσαμε στον τελικό προορισμό μας, στο Στρασβούργο, όπου φιλοξενηθήκαμε στο ξενοδοχείο Hilton. Το βράδυ εκείνης της ημέρας κάναμε μία πρώτη περιήγηση στους δρόμους του Στρασβούργου και φάγαμε σε κεντρικό γαλλικό εστιατόριο.       

 Την επόμενη μέρα, στις 7 Μαΐου, έπρεπε να ετοιμαστούμε νωρίς, ώστε να παρακολουθήσουμε ημερίδα του Euroscola. Αρχικά, αφού φτάσαμε με το μετρό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πήραμε το πρόγραμμα που θα ακολουθούσε και το κάθε παιδί από ένα καρτελάκι με το όνομά του. Στη συνέχεια, καθίσαμε σε μία αίθουσα με πρωινό μπουφέ και γνωρίσαμε μερικά παιδιά από τις αποστολές των άλλων χωρών. Μετά, μας χώρισαν σε ομάδες ανάλογα με το θέμα συζήτησης που είχε επιλέξει ο καθένας-εγώ είχα διαλέξει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας- και καθίσαμε στα έδρανα του κοινοβουλίου. Στην αρχή μας υποδέχτηκαν διάφοροι αξιωματούχοι, οι οποίοι αφιέρωσαν χρόνο για να μας εξηγήσουν λίγα πράγματα για το πώς ξεκίνησε η Ευρωπαϊκή Ένωση και πως εξελίχθηκε στο πέρασμα του χρόνου, όπως επίσης και το πώς λειτουργούν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Ακολούθησε η παρουσίαση των χωρών, κατά τη οποία κάθε χώρα είχε περίπου τρία λεπτά για να μιλήσει για το σκοπό αυτής της συγκέντρωσης, για τις παραδόσεις και τις αξίες της, τις εντυπώσεις μέχρι στιγμής για το ταξίδι αυτό ή και τις απόψεις της πάνω σε θέματα της επικαιρότητας.

Είχαμε την ευκαιρία, μετά τη παρουσίαση, να κάνουμε ερωτήσεις στους αξιωματούχους και ταυτόχρονα να γνωρίσουμε λίγο περισσότερο τις δυσκολίες  μιας τέτοιας δουλειάς και το πώς τελικά λαμβάνονται αποφάσεις για σημαντικά ευρωπαϊκά ζητήματα. Στο τέλος της πρώτης φάσης, μας σέρβιραν μεσημεριανό στην ίδια αίθουσα με τον πρωινό μπουφέ, και όσοι επιθυμούσαν, μπορούσαν να συμμετάσχουν στο Eurogame, όπου έπρεπε να συνεργαστείς με τέσσαρα άλλα παιδιά διαφορετικής εθνικότητας, με σκοπό να απαντηθούν ερωτήματα από ένα ερωτηματολόγιο σχετικά την ιστορία της Ευρώπης. Η δυσκολία όμως του παιχνιδιού ήταν η εξής: κάθε ερώτηση ήταν γραμμένη σε διαφορετική γλώσσα!

Αργότερα, συγκεντρωθήκαμε σε διάφορες αίθουσες συνεδριάσεων με βάση το θέμα που είχαμε διαλέξει, για να κάνουμε μια εις βάθους συζήτηση. Ψηφίσαμε πρόεδρο και γραμματέα, αυτοί είχαν αναλάβει να παρουσιάσουν όσα συζητήθηκαν στη συνεδρίαση, τι ψηφίστηκε, ποιες ήταν οι επικρατέστερες απόψεις και να απαντήσουν σε ερωτήσεις των παιδιών στην ολομέλεια. Στη δική μου ομάδα ανέλαβα να γράψω τις απόψεις μας πάνω στην ενεργειακή κρίση, τις εναλλακτικές πηγές και μεθόδους ενέργειας, τις πυρηνικές εγκαταστάσεις κ.α.

 Όταν επιστέψαμε στα έδρανά μας στην ολομέλεια, κάναμε μία μικρή ψηφοφορία χρησιμοποιώντας τα κουμπιά δίπλα στο μικρόφωνο, σε πέντε ερωτήματα, όπως π.χ αν θεωρείτε ότι είναι καλό το γεγονός ότι η χώρα σας ανήκει στην ευρωπαϊκή ένωση, αν εξυπηρετεί το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Τις δύο επόμενες ώρες, οι πρόεδροι σε συνεργασία με τους γραμματείς παρουσίασαν τα θέματά τους και απάντησαν σε πολλές από τις ερωτήσεις των παιδιών, και στο τέλος, διεξάχθηκε ο τελικός του Eurogame με τέσσερις ομάδες. Νικήτρια θα ήταν αυτή που θα έπαιρνε τους περισσότερους πόντους απαντώντας σε ερωτήσεις ευρωπαϊκού πολιτισμού και ιστορίας. Και έτσι, αργά το απόγευμα τελείωσε η τελευταία για την άνοιξη ημερίδα του Euroscola?

Τη τελευταία μέρα, την ημέρα της επιστροφής, κάναμε άλλη μία ξενάγηση στο Στρασβούργο μέχρι το μεσημέρι, φύγαμε οδικώς και κάναμε μία στάση στο Φράιμπουργκ, και τέλος φτάσαμε στο αεροδρόμιο στη Ζυρίχη, για να επιστρέψουμε αργά το βράδυ στην Αθήνα. Αν και ολιγοήμερο, το ταξίδι αυτό ήταν πλούσιο με μοναδικές εμπειρίες και δραστηριότητες, ένα ταξίδι που δεν θα ξεχάσω ποτέ?!

Επίσκεψη Δανών μαθητών στο 3^ο ΓΕΛ ΑΙΓΑΛΕΩ

Την Τετάρτη 1^η Οκτωβρίου 30 μαθητές Λυκείου και 2 συνοδοί καθηγητές τουStruerStatgymnasium της Δανίας επισκέφθηκαν το 3^ο ΓΕΛ Αιγάλεω στο πλαίσιο των Σχολικών Δραστηριοτήτων.  Οι μαθητές παρακολούθησαν από κοινού με τους μαθητές της Γ΄τάξης Λογοτεχνία, Μαθηματικά και Αγγλικά, έπαιξαν μπάσκετ και βόλλεϊ στην αυλή με τους Έλληνες μαθητές, παρακολούθησαν βίντεο για την ιστορική και σύγχρονη Ελλάδα, γευμάτισαν και τέλος απόλαυσαν ελληνικούς χορούς, από τσάμικο μέχρι συρτάκι από το χορευτικό τμήμα του ΕΛΚΕΛΑΜ.

Ήλθαν με πολλές προκαταλήψεις λόγω της κρίσης και των σχετικών δημοσιευμάτων στα δανέζικα ΜΜΕ, αλλά έφυγαν, σύμφωνα με όσα δήλωσαν, ενθουσιασμένοι και με τις καλύτερες εντυπώσεις για τη φιλοξενία, την ευγένεια, την αξιοπρέπεια και την ομορφιά της χώρας μας.

Τους εντυπωσίασε η ζεστή υποδοχή, και η φιλική διάθεση που έτυχαν κατά την παραμονή τους στο σχολείο μας. Τους αποδείξαμε ότι αυτή η χώρα παρόλα τα προβλήματά της διαθέτει ανθρώπινο δυναμικό με πολιτισμό και κουλτούρα και γι?  αυτό το λόγο έχει παρόν και μέλλον.  Το κέρδος για τους μαθητές μας από την επαφή τους με τους συνομηλίκους τους από μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα είναι προφανές. Αλλά και για τη χώρα μας είναι σημαντικό το ότι θα μεταφέρουν όλα όσα είδαν, άκουσαν και ένιωσαν εδώ, θα μεταφέρουν μια άλλη εικόνα της Ελλάδας στην πατρίδα τους.

Γενικά η προστιθέμενη αξία τέτοιων δραστηριοτήτων για τη σχολική κοινότητα είναι μεγάλη και γι?  αυτό θεωρούμε τη συγκεκριμένη επίσκεψη πολύ επιτυχημένη.

Κων/νος Αδαμόπουλος, καθηγητής μαθηματικών, του 3^ου ΓΕΛ Αιγάλεω

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Του καθηγητή Θεολογίας

Κ. Γ. Παπατσίρου

Την ημέρα της γιορτής της παιδείας παρακολουθήσαμε την Θεία Λειτουργία στον ιερό ναό της Αγίας Αικατερίνης και κατόπιν την αρτοκλασία που 

ακολούθησε. Ο εκκλησιασμός μας ολοκληρώθηκε με τον πανηγυρικό λόγο του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Νικαίας κ. κ Αλεξίου όπως αυτός εκφωνήθηκε από τον αιδεσιμολογιότατο π. Νεκτάριο, που στον επίλογό του δεν παρέλειψε να μας βάλει την προσωπική του πινελιά για το επαναστατικό μήνυμα των Τριών Ιεραρχών στη σύγχρονη εποχή και να δώσει το δικό του άρωμα αγάπης, προς όλους μας. 

Ακολούθως, καθηγητές, μαθητές και κάποιοι γονείς, επιστρέφοντας στο σχολείο, φάγαμε τους άρτους μας και μπήκαμε στην αίθουσα τελετών για να ακούσουμε λίγα λόγια που ετοίμασαν ο θεολόγος καθηγητής μας και μερικοί μαθητές.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ:

ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ? ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

? ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ

(ΠΑΠΑΤΣΙΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΘΕΟΛΟΓΟΣ)

Κυρία Ρηγάτου ? Κύριοι συνάδελφοι ? αγαπητά παιδιά.

Αρκετές μέρες τώρα σκέφτομαι τι θα μπορούσα να σας πω για τους τρεις Ιεράρχες που να μην είναι ο καθιερωμένος πανηγυρικός λόγος που θα ήταν τετριμμένος ίσως και ανιαρός. Γι΄αυτό προσπάθησα να οργανώσω αρκετές δικές μου σκέψεις σα βάση, και με τη βοήθεια σχετικής βιβλιογραφίας, να συνθέσω ότι θα ακούσετε παρακάτω.

Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να ξεχάσω να ευχαριστήσω τα παιδιά που τόσο πρόθυμα με βοήθησαν σε αυτό το αποτέλεσμα: τον Δημήτρη Νικολόπουλο Β3΄, Δίπλα Μάνθα Γ2΄ και Τσιστιάκοβα Αλίκη Α4΄. 

Πρέπει  να μιλήσω για τους Τρεις Ιεράρχες, όμως έχω κουραστεί ν? ακούω μεγάλες κουβέντες για ανθρώπους άγιους, πανάκριβους, ανεκτίμητους σαν να διαφημίζω ένα προϊόν. Είναι κι η εποχή που πάσχει από πολυλογία, κι έτσι σκέφτηκα να περπατήσω στα σοκάκια της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, με προσοχή να μη χαθώ και με σκοπό να φτάσω στην πλατεία, στο ξέφωτο της παρουσίας των Αγίων, που και σήμερα τιμά η παιδεία μας- Του Μεγάλου Βασιλείου, του Ιερού Χρυσοστόμου, του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου- και να ψηλαφίσω τη σχέση τους με τον σημερινή μας ζωή.

Προχώρησα κι είδα ένα λαό να έχει κάνει την πίστη του στο Θεό ζήτημα προσωπικού γούστου. Μια θάλασσα από άγνοια, ημιμάθεια ή αδιαφορία, μια που ο λόγος της Εκκλησίας φαίνεται να μην προκαλεί πια κανένα ενδιαφέρον. Φταίει άραγε μόνο η Εκκλησία ή κι η δική μας αδιαφορία; Που είναι βουτηγμένη σ? έναν γενικότερο αποπροσανατολισμό μιας καταναλωτικής-ηλεκτρονικής εποχής και εικονικής πραγματικότητας;

Προχώρησα κι είδα ανθρώπους να τρέχουν να προλάβουν τη ζωή τους, να τυραννιούνται από το κυνήγι του χρόνου για να είναι «εντάξει» μέσα σε μια εποχή νοσηρής ρευστότητας?

Είδα τους άρχοντες, να μας μαλώνουν, να μας κουνάνε το δάχτυλο επιτακτικά στο πρόσωπο μπροστά μας, γιατί δεν είμαστε αρκετά υπάκουοι, δεν είμαστε όσο θα έπρεπε υποτακτικοί, γιατί δεν τους σεβόμαστε όσο θα έπρεπε.

Είδα ανθρώπους σκυφτούς να κλαίνε, να πεινούν, ν? απελπίζονται, να μαζεύονται φοβισμένοι, να βράζουν από θυμό και πόνο και να περιμένουν πότε ο πόνος θα γίνει δημιουργία.

Είδα παιδιά να με κοιτούν καχύποπτα, σαν προδομένα από εμάς τους μεγαλύτερους, που τους παραδίνουμε αυτόν τον κόσμο, θυμωμένα,  που σιχαινόμαστε τους «λαθραίους» ανθρώπους που ζητούν καταφύγιο κυνηγημένοι, που ξεπουλήσαμε χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε τις αξίες μας για μια περίοπτη θέση σε μια εταιρία, για ένα αυτοκίνητο, για ένα σπίτι παραπάνω.

Είδα δασκάλους να κάνουν αυτό που «πρέπει», να είναι αρκούντως υπηρεσιακοί, με καθαρά μεν, αλλά άδεια χέρια, να τρέχουν να προλάβουν την ύλη τους, να οδηγούν με ταχείς ρυθμούς τους μαθητές τους στην κρεατομηχανή της επιτυχίας, στις εξετάσεις. Με την ψυχή αφυδατωμένη, τσακισμένη και την αγάπη και το μεράκι καλά κρυμμένο βαθιά μέσα τους λησμονώντας ότι «όποιος αγωνίζεται για τα παιδιά, αγωνίζεται για την ανθρωπότητα».

Κι είδα γονείς πιο κάτω, στραμμένους στα παιδιά τους να τους μιλούν με φόβο κι αγωνία για το αύριο που έρχεται σαν καταιγίδα καταπάνω τους. Κι όταν αυτά ζητούσαν «μια ιδέα στεγανή που να μη μπάζει κρύο», μια ελπίδα για να παλέψουν, ο πατέρας δάκρυζε κι η μάνα σιωπηλή αγκάλιαζε. Η κραυγή της σιωπής σκέφτηκα?

Κι είδα γονείς να ορμούν στους καθηγητές των παιδιών τους, -με θάρρος ή με θράσος;- γιατί δε δίνουν όσα θα ήθελαν κι όχι γνώσεις μόνο μα κι αγωγή και κοινωνικοποίηση κι ιδέες κι ελπίδες και οράματα κι αξίες ?κι όλα αυτά που οι ίδιοι δεν πρόλαβαν να δώσουν. Και βρήκαν κι έβαζαν στο στόμα τους τους τεμπέληδες που δουλεύουν λίγο, που δεν ελέγχει κανείς τη δουλειά τους, που ρουφάνε άδειες και διακοπές για να βολεύονται ?

Κι είδα την Εκκλησία να ταπεινώνεται, να απαξιώνεται μες στις κραυγές του ορθού λόγου και της συλλογικής λήθης και να πληρώνει σκληρά το τίμημα χρόνιων παθογενειών, ακέραιων καρκινωμάτων στο σώμα της που άλλες φορές η αγάπη της κι άλλες φορές η αδυναμία της, τα σκέπαζε για να μη φαίνονται. Κι έτσι νόμιζε πως δεν υπήρχαν? Και τελικά μήπως η κατά καιρούς εκκωφαντική σιωπή της, σημαίνει βουβή συνενοχή ή αδιαφορία λόγω της ανεπάρκειάς της να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που νομίζει ότι θα καλύψει μοιράζοντας μόνο συσσίτια; Μήπως ξέχασε τη βαθύτατη συναίσθηση του χρέους της απέναντι Θεού και ανθρώπων, ενώ έπρεπε να τοποθετείται ψύχραιμα, αντικειμενικά, ορθόδοξα και πατερικά; 

Κι είδα πιο κάτω ένα φως αχνό, μάλλον σα φωτοστέφανο, αλλά δεν ήμουν σίγουρος -λες κι έχω δει φωτοστέφανο για να ξέρω;-?

Ένας παπάς μοίραζε τη νύχτα φαγητό και κουβέρτες στους άστεγους που είχαν κάνει τα παγκάκια σπίτια τους, ένας άλλος τραβούσε από μια τρύπια βάρκα μια γυναίκα μ? ένα μωρό στην αγκαλιά της που έφτασαν από απέναντι, πεθαμένοι σχεδόν από το φόβο κι από τα παγωμένα μαύρα νερά, κι ένας άλλος μέχρι αργά τη νύχτα φόρτωνε στο πετραχήλι του καημούς κι απελπισία από πρεζόνια κι αλαφιασμένους απόκληρους. Και σκέφτηκα τη μωρία του σταυρού, τη σαλότητα των αγίων, την πίστη στην Ανάσταση, όταν όλα μυρίζουν θάνατο?

Κι έκανα «ένα βήμα πιο γρήγορο απ? τη φθορά». Κι είδα στο ξέφωτο τρεις παπάδες, χωρίς πλουμιστά άμφια, μα με ράσα φθαρμένα αλλά καθαρά και μια μαγκούρα ξύλινη ο καθένας για να ακουμπάει. Ολομόναχοι, κοιτούσαν σιωπηλοί και, κρυμμένοι θαρρείς, κουρασμένοι, μα μ? ένα πεισματάρικο χαμόγελο, αυτό που έχουν οι άνθρωποι που αγάπησαν κι αγαπήθηκαν.

Εκεί πλησίασα, γονάτισα κι αφέθηκα στην παρουσία τους:

Μου ψιθύρισε ο άγιος Γρηγόριος, για το Θεό που κρύβεται-«Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!»- στα μικρά ασήμαντα πράγματα, στους ανθρώπους που προσπερνάμε, στο σπόρο που φυτεύουμε περιμένοντας ν? ανθίσει.

Μου είπε για τις δικαιολογίες των ανθρώπων που δεν απλώνουν το χέρι τους να μοιραστούν. Για την απελπισία της φτώχιας, της ορφάνιας, της ερήμωσης.

Κι ο Μέγας Βασίλειος, μου θύμισε για τους ψευτο-ευλαβείς που αρκούνται στην ελεημοσύνη-άλλοθι της αδικίας- και για τους πλούσιους που χαρίζουν για να βολέψουν τη συνείδησή τους.

Κι ο ιερός Χρυσόστομος, αργά και σταθερά μου διηγήθηκε ιστορίες για την Εκκλησία, που πάντα στους κόλπους της μέσα, είχε κι ανθρώπους που της τρώγανε τις σάρκες και για το Χριστό που πάντα μεταμόρφωνε το σώμα της με την πεισματάρικη αγάπη του.

Μου είπαν για τους ανθρώπους τους αμόρφωτους,- όχι αυτούς που δεν ξέρουν γράμματα-τους άλλους, που ξέρουν ότι έχουν πάντα δίκιο και κρίνουν με άνεση κάθε στραβό ανθρώπινο σα να μη είδαν ποτέ τις δικές τους συμφορές, γερασμένοι δικαστές μιας ζωής τσιγγούνικης?

Μου είπαν για τις ελπίδες και τα όνειρα του κόσμου, τις ουτοπίες που δεν έχουν ακόμη τόπο. Για τον Καινούργιο Κόσμο του Θεού που αγκαλιάζει όλους, για το σταυρό και τη θυσία αυτού που αγωνίζεται όχι για να κερδίσει, αλλά από έρωτα, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να ζήσει.

Μου είπαν για το σταυρό που παραλάβαμε όχι για να τον κάνουμε κόσμημα, μα για να προκαλέσουμε την ανάσταση εδώ και τώρα.

Μου είπαν για τις ελπίδες που δε χάθηκαν κι ούτε ποτέ θα χαθούν όσο οι άνθρωποι παλεύουν, αγωνίζονται, αγαπούν.

Με παρηγόρησαν, όλες οι εποχές μοιάζουν, μου είπαν, μη φοβάσαι γιατί ο θάνατος είναι πάντα προσωρινός, φαίνεται δυνατός μα είναι σκόνη μπροστά στη χάρη του Θεού!

Και μου ψιθύρισαν κι ένα στιχάκι για τους δασκάλους που πάντα παλεύουν μαζί με τους μαθητές τους, σ? αυτά τα σχολεία, μ? αυτές τις συνθήκες, μ? αυτές τις ανημποριές: «και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος?».

Σηκώθηκα να φύγω, μου δώσαν την ευχή τους κι ένα χαρτί τυλιγμένο να το διαβάζω κάθε φορά που θα φοβόμουν και θα δείλιαζα. Απομακρύνθηκα, το άνοιξα με λαχτάρα και το διάβασα. Ήταν δυο στίχοι του Μπέρτολτ Μπρεχτ:

«Κι όταν θα έχετε καλυτερέψει τον κόσμο,

Να συνεχίσετε να τον καλυτερεύετε αυτόν τον καλύτερο κόσμο.

Κι αν καλυτερεύοντας τον κόσμο, συμπληρώσετε την αλήθεια

λοιπόν, συμπληρώστε κι άλλο τη συμπληρωμένη αλήθεια.

Κι αν συμπληρώνοντας την αλήθεια, αλλάξατε την ανθρωπότητα,

Λοιπόν , αλλάξτε κι άλλο την αλλαγμένη ανθρωπότητα.»

ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

(διαβάζει η Τσιστιάκοβα Αλίκη Α΄4)

Χωρίς αμφιβολία η εποχή μας έχει πολλά κοινά, με αυτή των Τριών Ιεραρχών. Πόλεμοι, βίαιες συγκρούσεις, κοινωνικά αδιέξοδα, άλυτα οικονομικά προβλήματα, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κοινωνικές διακρίσεις, θρησκευτικές διαμάχες, εξεγέρσεις κλπ. Το μήνυμα των Τριών Πατέρων της Εκκλησίας, πάντα επίκαιρο και επαναστατικό, έρχεται να μας θυμίσει τη χριστιανική αυθεντικότητα, να προτείνει λύσεις και να δώσει κατευθύνσεις, που γεμίζουν ελπίδα και απελευθερώνουν.

Οι Τρεις Ιεράρχες υπήρξαν ολοκληρωμένες προσωπικότητες που δεν διακρίθηκαν μόνο σ? έναν τομέα αλλά παντού. Όλοι τους χαρακτηρίζονταν για τη θεολογική αλλά και την ευρύτερη επιστημονική τους συγκρότηση, τη ριζοσπαστική κοινωνική τους παρουσία, την ευρύτητα του πνεύματος και την κριτική στάση τους απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία.

Οι Τρεις Ιεράρχες τάραξαν τα νερά της εποχής τους και άφησαν παρακαταθήκες με αιώνια αξία. Θλίβεται κανείς όταν βλέπει την αναγνώριση του επιστημονικού τους έργου σε παγκόσμια κλίμακα από τη μια μεριά και από την άλλη, την άγνοια ή ακόμα και την απαξίωση που υπάρχει γι? αυτούς στην πατρίδα μας. Στη Δύση αλλά και παγκοσμίως δεν είναι λίγοι οι ερευνητές από το χώρο της Ιατρικής, της Κοινωνιολογίας, των Νομικών-Πολιτικών Επιστημών, της Παιδαγωγικής, της Φιλοσοφίας, της Θεολογίας και της Ψυχολογίας που μελέτησαν το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας τονίζοντας την αξία του. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι την επιστημονική τους κατάρτιση οι Τρεις Ιεράρχες δεν τη χρησιμοποίησαν για ατομική προβολή, αλλά για να προσφέρουν στον αδερφό τους.

Οι Τρεις Ιεράρχες στηρίζουν με κάθε τρόπο τους φτωχούς, τους κυνηγημένους και τους απροστάτευτους της εποχής τους. Θεωρούν αυτονόητο να θυσιαστούν για τον κάθε έναν από αυτούς. Η περιθωριοποίηση των κοινωνικά αδύνατων δεν συνάδει με το ορθόδοξο ήθος. Κάθε άνθρωπος αποτελεί ανεπανάληπτη προσωπικότητα, είναι εικόνα του Θεού.

Οι Τρεις Ιεράρχες ζητάνε από τους χριστιανούς της εποχής τους, να ανακαλύψουν την αυθεντική θρησκευτικότητα, αυτή που απελευθερώνει τον άνθρωπο, μακριά από δεισιδαιμονίες, προλήψεις και φοβίες.

Άνθρωποι με ανοιχτούς πνευματικούς ορίζοντες, οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν κατ? επανάληψιν στα κείμενά τους την αξία της αρχαίας ελληνικής παιδείας. Ο Γρηγόριος αντιδρώντας στις απόψεις κάποιων ακραίων και φοβικών χριστιανών, που αρνούνταν τη μελέτη της κλασικής παιδείας, υποστηρίζει πως είναι «αγροίκοι και αγράμματοι», όσοι δε δέχονται την αξία της. Αποκαλεί την πόλη των Αθηνών που ήταν κέντρο σπουδής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, «Χρυσή Αθήνα των Γραμμάτων».

Οι Τρεις Ιεράρχες δεν ήθελαν τους χριστιανούς νέους ανθρώπους χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς ευρύτητα γνώσεων, χωρίς γενικότερο προβληματισμό. Τους ήθελαν μέσα στην κοινωνία και τη ζωή, μετόχους των κοινωνικών ανησυχιών και φιλοσοφικών ρευμάτων. Ο Χρυσόστομος τους προτείνει να σπουδάσουν πρώτα στα δημόσια σχολεία κι όχι στα μοναστήρια, ενώ ο Μ. Βασίλειος στέλνει στον εθνικό Λιβάνιο φτωχούς χριστιανούς νέους για να σπουδάσουν κοντά του, ενώ δεν χάνει ευκαιρία να υμνήσει την αξία της φιλοσοφίας και της προσφοράς της στη διατύπωση των χριστιανικών δογμάτων.

Οι Τρεις Ιεράρχες αντιδρούν σε μια επιφανειακή πνευματικότητα, σε ένα ακίνδυνο χριστιανισμό, σε μια πίστη που τυφλώνει και σε μια εκκλησία που δεν είναι η οδός της αληθινής σωτηρίας και ζωής, αλλά ένα μέσο στα χέρια των ισχυρών για τη χειραγώγηση και εκμετάλλευση ανθρώπων και λαών. 

ΠΑΙΔΕΙΑ ΖΩΗΣ ΄Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ;

(Διαβάζει η Δίπλα Μάνθα Γ΄2)

Μελετώντας κανείς τις θέσεις των Τριών Ιεραρχών για θέματα αγωγής των νέων, συναντά στα κείμενα τους προβληματισμούς και προτάσεις, όμοιες με τις πλέον προωθημένες της εποχής μας στις επιστήμες της Παιδαγωγικής και της Ψυχολογίας.

Η παιδεία κατά τους Τρείς Ιεράρχες πρέπει να αποτελεί δρόμο απελευθέρωσης, προσωπικής και κοινωνικής, όχι διαδικασία εξαναγκασμού και ανελευθερίας.

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος θεωρεί ότι πρωτεύοντα ρόλο στην εκπαιδευτική διαδικασία παίζει η προσωπικότητα του δασκάλου καθώς επίσης και η σχέση του με τους μαθητές. Η σχέση δάσκαλου-μαθητή πρέπει να είναι μια σχέση αγάπης και αλληλοσεβασμού. Το να αγαπά ο δάσκαλος το μαθητή και να αγαπιέται από αυτόν,  είναι το στοιχείο εκείνο που βοηθάει ουσιαστικά να γίνει αποδοτική η διδασκαλία. Ο καλός δάσκαλος κατά τον Χρυσόστομο εμπνέει, προσελκύει και πείθει, Δεν είναι εγωιστής ούτε αλαζόνας, δε διακρίνεται για το εξουσιαστικό του ύφος, έχει πνεύμα μαθητείας, δεν περιαυτολογεί. Είναι ταπεινός έχοντας συναίσθηση των ατελειών και αδυναμιών του. Γνωρίζει καλά«ότι η επιείκεια είναι πιο δυνατή από τη βία».

Ο παιδαγωγός πρέπει να επιδεικνύει δημοκρατικό πνεύμα και να σέβεται τη γνώμη των μαθητών του. Απέναντι τους να είναι απλός, ειλικρινής, απονήρευτος, άδολος. Να αποφεύγει την ειρωνεία και την υποκρισία.

Τα βασικά στοιχεία της αληθινής παιδείας για τους Τρεις Ιεράρχες είναι: η αγάπη, η ελευθερία και ο σεβασμός του ανθρώπινου προσώπου. Και οι τρεις τονίζουν πως η σχέση παιδαγωγού μαθητή είναι μια σχέση ελευθερίας και δημιουργίας. Ο διάλογος είναι το καλύτερο μέσο για να επιτευχθεί ο σκοπός της αγωγής.

Η εξουσιαστικότητα και ο δογματισμός όχι μόνο δείχνουν έλλειψη αγάπης, αλλά και δε φέρνουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο εκπαιδευτικός οφείλει πρώτιστα να σέβεται το δώρο της ελευθερίας που χάρισε ο δημιουργός στα παιδιά και να μη φυλακίζει τις ανησυχίες και τη φαντασία τους, αλλά να ανοίγει δρόμους.

Με απλά λόγια οι Τρεις Ιεράρχες υποστηρίζουν πως η Παιδεία πρέπει να είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι του συστήματος, όπως δυστυχώς έχει καταντήσει στις μέρες μας. Σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο η Παιδεία είναι κατευθυνόμενη, γι? αυτό και αποτυχημένη. Οι νέοι κατευθύνονται σύμφωνα με τις ανάγκες του συστήματος κάθε χώρας. Το ζητούμενο δυστυχώς στις μέρες μας δεν είναι να φτιάξουμε ελεύθερους ανθρώπους, με συγκροτημένη προσωπικότητα, υπεύθυνους, έτοιμους να σταθούν κριτικά σε ότι αλλοιώνει την ομορφιά της ζωής, αλλά εξαρτήματα για να λειτουργήσει καλά η μηχανή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Η παιδεία δεν πρέπει να αποβλέπει ούτε στην παραγωγικότητα, ούτε στις όποιες ανάγκες του κράτους, οφείλει να οδηγεί τους νέους στην ανακάλυψη του μυστηρίου της ζωής, στην κατάκτηση της ελευθερίας, στα μονοπάτια της αναζήτησης της αλήθειας, στη μύησή τους στην παράδοση του τόπου τους και στον πολιτισμό, στη μεταμόρφωσή τους.

Όπως ωραία λέει ο Χρήστος Γιανναράς, όσοι κάνουν τους σχεδιασμούς για την παιδεία δείχνουν πως δεν τους ενδιαφέρει «η κατά κεφαλήν καλλιέργεια αλλά το κατά κεφαλήν εισόδημα». Συνεχίζουμε να εγκληματούμε σε βάρος των νέων ανθρώπων. Ξεκόψαμε τη γνώση από τη ζωή, τον έρωτα, την ομορφιά. Υποτάξαμε την αγάπη στην αναγκαιότητα και γι? αυτό αποτύχαμε.

Στις μέρες μας η παιδεία έχει δώσει τη θέση της σε μια μονοδιάστατη, γι? αυτό και άρρωστη εκπαίδευση. Το δόγμα παιδείας ειδικά στα Λύκεια, δηλαδή την εποχή που η ψυχή του νέου πάει να ανθίσει, είναι «να βγει η ύλη». Όλα θυσιάζονται εκεί. Η πίεση αφόρητη στους εκπαιδευτικούς που ζουν την τραγικότητα της μετατροπής τους, από φορείς γνώσης και ζωής σε απλούς διεκπεραιωτές ύλης ενώ τα παιδιά μας στην ηλικία που διψάνε για ζωή και αλήθεια περιορίζονται στο να μετατραπούν σε ζωντανά λυσάρια φυσικής, χημείας, μαθηματικών, αρχαίων, κλπ. 

Σε μια κοινωνία πνιγμένη στον ατομικισμό, στις αξίες του εύκολου κέρδους, σε μια κοινωνία που προοδεύει όποιος διακρίνεται όχι για τις γνώσεις του αλλά για τις γνωριμίες του,  σε μια κοινωνία, στην ποία οι αξίες που προτείνονται στη νέα γενιά είναι ο καριερισμός, η βαθμοθηρία και αργότερα το μικροαστικό βόλεμα τι μπορούμε να περιμένουμε; Εμείς οι μεγαλύτεροι πνιγμένοι στις ανασφάλειές μας θέλουμε γενιές βολικών και βολεμένων, ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να ρισκάρουν, ούτε να θυσιαστούν για τίποτα. Θέλει δρόμο για να φτάσεις στο πρόσωπο, στην επικοινωνία, στη συνάντηση. Θέλει ψυχή.

Η αγάπη, λέει ένας άγιος της Εκκλησίας μας, είναι πιο γλυκιά και από τη ζωή. Προσφέρουμε σήμερα παιδεία αγάπης; Όχι. Τότε πως θέλουμε παιδεία ζωής; Η παιδεία για να είναι πετυχημένη πρέπει να μιλά στις ψυχές, να τις κάνει να χαίρονται, να ονειρεύονται, να δημιουργούν. Να είναι όπως προτείνουν οι Τρεις Ιεράρχες «δρόμος απελευθέρωσης και όχι διαδικασία εξαναγκασμού και ανελευθερίας». Αν θέλουμε να τιμήσουμε τους Τρεις Ιεράρχες δε χρειάζεται να το κάνουμε μέσα από ακίνδυνες τυπικές γιορτές. Απαιτείται μελέτη του έργου τους, της προσφοράς τους, αλλά κυρίως η μίμηση της στάσης ζωής τους.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ?

(Διαβάζει ο Νικολόπουλος Δημήτρης Β΄3)

- Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια. Να ψάχνουν μαζί με τον άστεγο και το φτωχό κάτι να φάει και κάτι να βάλει από πάνω του για να ζεσταθεί. Σε μια κοινωνία της οποίας η παγωμάρα και η ατσάλινη κυνικότητα υπερβαίνει το χειμωνιάτικο κρύο. Κι αυτοί εκεί, αθεράπευτα ιδεολόγοι και ρομαντικοί εκφραστές του μηνύματος του Χριστού, ενός άλλου Χριστιανισμού με κοινωνικό πρόσωπο και κρυστάλλινη αγάπη. Να τα δίνουν όλα για τους ενδεείς. Να στηρίζουν σκανδαλιστικά τους λεπρούς . Να τα βάζουν στα ίσια με την δυνατή και ανάλγητη κοσμική εξουσία για τους φτωχούς .

- Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια. Εκεί πετάνε τα ύπατα εκκλησιαστικά αξιώματα για να μην δημιουργηθεί σκάνδαλο. Εκεί πετάνε τον ύπουλο συμβιβασμό σε θεολογικά ζητήματα. Δεν κάνουν τα στραβά μάτια σε θέματα πίστης και ζωής της Εκκλησίας. Στα παλαιότερα των υποδημάτων τους γράφουν τις αβροφροσύνες και τα δείπνα πολυτελείας με την εξουσία και τις γλυκανάλατες ισορροπίες με τους πλουσίους και τους ισχυρούς του κόσμου τούτου από τη μια μεριά και τους ψευτοπροοδευτικούς με τις αρτηριοσκληρώσεις και ιδεοληψίες τους από την άλλη.

- Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια. Εκεί πετάμε τις αρχές και τις ιδέες τους για μια αληθινή παιδεία και έχουμε φτιάξει ένα εγκεφαλοκρατούμενο εκπαιδευτικό σύστημα που συνδέεται με την εξυπηρέτηση του τρίπτυχου «παράγω ? καταναλώνω ? υπάρχω». Ανθρωπιστικές ιδέες, ήθος, υπαρξιακό νόημα, ψυχικές αρετές, στην καλύτερη περίπτωση γίνονται κούφια λόγια σε μαθητικές εκθέσεις ή πυροτεχνήματα για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Ακόμη και η γιορτή τους από αφιέρωμα στην παιδεία και από αφορμή για αναθεώρηση της στάσης μας γίνεται για ορισμένους ευκαιρία για δουλειές, ψώνια και βόλτες με την επίκληση του ασαφούς όρου «σχολική αργία».

- Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια. Κι εμείς απέναντι με τη λουστραρισμένη αποστείρωση μιας νοσηρής θρησκευτικότητας, με την εκνευριστική αφασία της κοινωνικής μας νωθρότητας, με την παράφωνη αντικατάσταση της παιδείας από την εκπαίδευση, πραγματικά σκουπίδια σε ένα κόσμο που φτιάχτηκε για να είναι «κόσμος».

Χρόνια πολλά σε όσους αποτελούν την εξαίρεση, καλή συναίσθηση σε όσους «αγωνίζονται» χωρίς ψυχή?.

ΠΗΓΕΣ

1. Αλέξανδρος Σ. Καριώτογλου, «Οι αντιλήψεις των Τριών Ιεραρχών για την Παιδεία και η σύγχρονη τεχνοκρατική εκπαίδευση», Αθήνα: Κοινότητα Φοιτητών1 1984.
2. Α. Αργυρόπουλος, «Το επαναστατικό μήνυμα των Τριών Ιεραρχών», περιοδικόΕΞΟΔΟΣ, Αθήνα 2009.
3. Ασημακόπουλου Παναγιώτη: « οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια?» από ιστοσελίδα: εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες,http://theologosnaf.blogspot.gr/  
4. Έφης  Γαζή, «Ο δεύτερος βίος των Τριών Ιεραρχών», εκδόσεις Νεφέλη 2004.
5. Δημήτρης Νατσιός, «Οι Τρεις Ιεράρχες για την Παιδεία», Περιοδικό Π.Ε.Θ «Κοινωνία», τεύχος 4, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2011.
6. Γ. Δ. Μπαμπινιώτη, «Η παιδεία στους Τρεις Ιεράρχες, Χριστιανική και Ελληνική Πνευματικότητα», Εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ, σ. 65-70).
7. Μεταλληνού Γεωργίου, «Η πρόταση των Τριών Ιεραρχών για την παιδεία της Ευρώπης»,στο http://www.impantokratoros.gr/dat/314CCF49/file.doc

8.Παπασωτηρόπουλου Γ. Χριστόφορου: Οι Τρεις Ιεράρχες «στα αζήτητα»(;) μιας γιορτής(;) για την Παιδεία. Ιστοσελίδα: Αληθεύοντας εν αγάπη, http://alitheia-agaph.blogspot.gr/2011/01/blog-post_30.html

9. Σάββα Αν. Σαββίδη, «Οι τρεις Ιεράρχες ως πνευματικοί ηγέτες και παιδαγωγοί», στο http://www.theologika.gr/eishghseis/savvas/10.doc

10.Τρεις Ιεράρχες και παιδεία : έξοδος στη Ζωή ,στοhttp://www.dide.ach.sch.gr/thriskeftika/share/th_ierarxes.doc

11. 11. Λόγοι πανηγυρικοί  για τους τρεις Ιεράρχες: του Μητροπολίτη, Αιτωλίας και ΑκαρνανίαςΚοσμάκαι των θεολόγων, Αλέκου Μαρκόγλου, Νόνης Σταματέλου,Γαμβρέλλη Χρήστου, Δασκαλάκη Β. Μάρκου,Παπαθανασόπουλου Γιώργου.

« ΑΝ ΕΣΥ ? ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ»

Η θεατρική ομάδα « ή ΤΑΝ ή AUTAN» του 3^ου ΓΕΛ ΑΙΓΑΛΕΩ- ευρύτερα γνωστού στην τοπική κοινωνία ως ΚΟΥΝΟΥΠΗ(!), παρουσίασε την Τετάρτη 24 Ιουνίου στο θέατρο «Αλ. Μινωτής», το έργο του Δ. Σεϊτάνη  «Αν εσύ.... ή?ουν εγώ».

Το έργο αφηγείται ?ε ειρμό και ?ε τα μέσα της κωμωδίας την ιστορία της ανισότητας άνδρα/γυναίκας, υποδεικνύοντας τη δυνατότητα συνεργασίας και συντροφικότητας. Σε ένα σύγχρονο διαμέρισμα  δύο αδέλφια-έφηβοι ασκούνται από νωρίς στην πάλη των φύλων, μιμούμενοι  το πιο ευχερές παράδειγμα : τη φαγωμάρα των γονιών τους. Η φαεινή ιδέα ανταλλαγής ρόλων για ένα διάστημα, σαν παιχνίδι-, σπάζει τα κοινωνικά στεγανά και αποφέρει αμοιβαία κατανόηση του κόσμου του άλλου, ειρήνη και τάξη.

Η παράσταση είχε εγκριθεί από το Υπ. Παιδείας για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και τα γυμνάσια της χώρας και η Βουλή την είχε επιλέξει για τους μαθητές γυμνασίων και λυκείων που φιλοξενούσε στα πλαίσια της Βουλής των Εφήβων. Πρόσφατα η παράσταση πήρε την αιγίδα του συλλόγου ΓΟΝ.ΙΣ για τη γονεϊκή ισότητα για το παιδί.

Η παράσταση έδωσε στα παιδιά και τους νέους μια ευκαιρία να προβληματιστούν για τις σχέσεις των ανθρώπων και για τον τρόπο με τον οποίο οι σχέσεις αυτές διαμορφώνουν και διαμορφώνονται μέσα στον κόσμο μας. Έτσι η κοινωνικοποίησή τους σ΄ έναν σύγχρονο κόσμο θα μπορούσε να εξελιχθεί πιο ομαλά. Αρχίζοντας, δηλαδή, από πολύ νωρίς να σέβονται και να εκτιμούν το αντίθετο φύλο και να μαθαίνουν πώς είναι δυνατόν να είναι και διαφορετικοί αλλά και ίσοι ταυτόχρονα.

Με σειρά εμφανίσεως έπαιξαν οι μαθητές:

Παπαδόπουλος Νίκος, αφηγητής

Νταούτι Νάντια, αφηγήτρια

Παναγόπουλος Γιάννης, Άρης

Τζελαλίδου Νάνσυ, Τίτα

Παπαμάνου Μαρία, Ασπασία

Παπαμάνος Γιάννης, Τάκης

Πετρόπουλος Βασίλης, Γιώργος

Τσιλογλανίδου Ρεβέκκα, Αμαλία

Ευχαριστούμε θερμά το Δήμο Αιγάλεω για την παραχώρηση του δημοτικού θεάτρου, το παιδικό έπιπλο «KID?SHOUSE- ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ» και τα έπιπλα «ΑΡΕΤΑΚΙ» για την ευγενική χορηγία των επίπλων του σκηνικού.

Πάνω απ? όλα και απ? όλους ευχαριστούμε τη θεατρική ομάδα των οκτώ υπέροχων παιδιών που με κέφι, ζωντάνια, επαγγελματική συνέπεια και χαρά έστησαν αυτήν την παράσταση, πειθαρχώντας στις οδηγίες της χορογράφου μας ? αποφοίτου του σχολείου μας- κ. Μαριέττας Παναγιωτακοπούλου και  στις σκηνοθετικές της καθηγήτριάς μας κ. Γεωργίας Λιάλιαρη, η οποία με συνέπεια και υπευθυνότητα σκηνοθέτησε για μια ακόμα φορά τους μαθητές, δίδαξε τους ρόλους, κατεύθυνε, στήριξε, και εμψύχωσε τους μαθητές με το δικό  της μοναδικό τρόπο- όπως χρόνια ξέρει να το κάνει.

 Ήταν μια υπέροχη βραδιά. Όλοι μαζί, ο  Δήμαρχος κ. Δημήτρης Μπίρμπας, η αντιδήμαρχος Παιδείας κ. Γιάννα Χριστόγλου, οι Διευθυντές Σχολείων κ.κ. Σταυροπούλου Τζίνα και Λαμπρόπουλος Γιώργος, ο κ. Θοδωρής Παπούλης από τον Δήμο, μέλη τους Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Αιγάλεω, το Δ.Σ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου τους, καθηγητές, μαθητές, φίλοι, γείτονες  και συγγενείς παρασυρθήκαμε από το ταλέντο και το νεανικό ενθουσιασμό των παιδιών ανάμεσα στ? αστέρια?

Τους ευχαριστούμε θερμά γι? αυτό το ταξίδι?

Η Διευθύντρια

ΝΤΙΝΑ ΡΗΓΑΤΟΥ

Ένα ντοκιμαντέρ μέσα στο ντοκιμαντέρ, για τη μνήμη και τη λήθη

Στο 3^ο ΓΕΛ ΑΙΓΑΛΕΩ

Με την ευκαιρία της 9^ης Μαΐου, ημέρας λήξης του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και καθιέρωσής της ως ημέρας πανελλαδικού εορτασμού της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944 κατά του ναζισμού και του φασισμού, το 3^ο Λύκειο Αιγάλεω σε συνεργασία με το Τμήμα Παιδείας του Δήμου Αιγάλεω, οργάνωσε τη Δευτέρα 4 Μαΐου 2015, εκδήλωση στο 3^ο ΓΕΛ Αιγάλεω.

Στην Εκδήλωση προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ του ευρωβουλευτή ? δημοσιογράφου κ. Στέλιου Κούλογλου, με τίτλο: Νεοναζί: Το ολοκαύτωμα της μνήμης. Το ντοκιμαντέρ ερευνά την μνήμη, την λήθη και την ιστορική αλήθεια στην σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από τα μάτια των μαθητών ενός Λυκείου, στο Δίστομο. Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τις σφαγές των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής και των συνεργατών τους, που θέλουν να πάρουν την ρεβάνς για την ήττα του ναζισμού, 71 χρόνια πριν.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και χαιρέτισαν ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Στέλιος Κούλογλου, ο Δήμαρχος του Αιγάλεω, κ. Δ. Μπίρμπας, ο Προϊστάμενος της Δ/θμιας Εκπ/σης Γ΄Αθήνας, κ. Γ. Ζαφειρακίδης,  η αντιδήμαρχος Παιδείας κ. Γ. Χριστόγλου, ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής και Πρόεδρος της Ένωσης Γονέων Αιγάλεω, κ. Μ. Ζάχαρης, η Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3^ου ΓΕΛ Αιγάλεω κ. Δ. Καπερώνη και τα μέλη του Δ.Σ. 

Στο τέλος της προβολής, ακολούθησε συζήτηση και ο κ. Κούλογλου απάντησε πρόθυμα στις ερωτήσεις των μαθητών που του τέθηκαν. Οι μαθητές ήλθαν αντιμέτωποι με μια ιστορική αλήθεια: δεν υπήρξαν μόνο Έλληνες τα θύματα, αλλά και Έλληνες που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Επομένως, το ερώτημα: « Μπορεί να προχωρήσει προς τα μπρος, μια χώρα που δεν γνωρίζει το παρελθόν της;»,  παραμένει μια απλή ρητορική ερώτηση. Η απάντηση είναι εντελώς αυτονόητη και περιττή.

Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ

ΝΤΙΝΑ ΡΗΓΑΤΟΥ

"Οι συμπέθεροι απ΄τα Τίρανα"

Παράσταση στο θέατρο Αλ. Μινωτής

Το 3^ο ΓΕΛ ΑΙΓΑΛΕΩ συναντά την?ποίηση

Η ομάδα φιλαναγνωσίας του 3^ου ΓΕΛ ΑΙΓΑΛΕΩ οργάνωσε εκδήλωση την Τρίτη 5 Μαΐου 2015 στο αμφιθέατρο του σχολείου για την ποιήτρια κ. ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ,  τον ποιητή και δικηγόρο, κ. ΝΙΚΟ ΜΟΣΧΟΒΑΚΗ και την ποιήτρια- φιλόλογο κ. ΑΡΙΣΤΕΑ ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.

Στις 11 Μαρτίου 2015, το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων απονεμήθηκε στην Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ για το σύνολο του έργου της. Στο σκεπτικό αναφέρεται ότι αποφασίστηκε ομόφωνα η βράβευση της ποιήτριας Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, μιας δημιουργού «η οποία πέρα από κάθε αμφιβολία ανήκει στην κορυφή του σύγχρονου ελληνικού ποιητικού γίγνεσθαι. Για τούτο άλλωστε και η απόφαση υπήρξε ομόφωνη, υποδηλώνοντας έτσι τη συναίνεση όλων των μελών ως προς την αναγνώριση της σπουδαιότητας της ποιήτριας που βραβεύεται».

Η ποιήτρια, μεταφράστρια και καθηγήτρια Πολιτικών και Νομικών Επιστημών του σχολείου, κ. ΒΕΡΟΝΙΚΗ ΔΑΛΑΚΟΥΡΑ παρουσίασε τις τρεις ποιητικές φωνές της σύγχρονη ελληνικής ποίησης.

          Αναλυτικότερα για τη ζωή και το έργο της κ. Αγγελάκη-Ρουκ μίλησε η μαθήτρια Εύα Φουντά. Στη συνέχεια, οι  μαθητές Νικολαράκου Ελένη, Τσουκάλα Δέσποινα, Ρούλια Ισμήνη, Καρανάσου Ασημίνα, Θεοχάρης Θοδωρής  και Καβακιώτης Σάββας απήγγειλαν ποιήματά της, ενώ η μαθήτρια Σταυρούλα Διακουμάκου αποκάλυψε τι της είπε κι πώς της μίλησε η «Απρόσμενη εξέλιξη» της ποιήτριας.

Για τον ποιητή Νίκο Μοσχοβάκη, εκπρόσωπο της γενιάς του ?70,  μίλησε ο μαθητής Μανώλης Χατζηδρόσος, και η καθηγήτρια κ. ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΗ, φιλόλογος, παρουσίασε την ποιητική του συλλογή Αιφνίδια και Διαρκή. Οι μαθητές Τσιστιάκοβα Αλίκη, Τζούμπα Δανάη, Ροδοπούλου Χρύσα, Μανώλης Χατζηδρόσος και Δίπλα Μάνθα διάβασαν ποιήματα του ποιητή.

Η καθηγήτρια κοινωνιολογίας κ. ΣΙΔΕΡΑΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ αναφέρθηκε στη ζωή και στο έργο της κ. Αριστέας Παπαλεξάνδρου, και παρουσίασε την ποιητική της συλλογή Υπογείως. Οι μαθητές Σκεμπέ Ειρήνη, Καρδαρά Μαρία, Πολυμέρου Κατερίνα, Λύτρα Γεωργία και Μπάσκα Μαρία- Ρωξάνα διάβασαν ποιήματα της ποιήτριας.

Από τις ωραιότερες και πιο συγκινητικές στιγμές της εκδήλωσης, όταν οι Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης με την κιθάρα τους συνόδευσαν και τραγούδησαν μελοποιημένα ποιήματα και των τριών ποιητών.

Οι ποιητές δήλωσαν εξαιρετικά συγκινημένοι από την όλη εκδήλωση, για τον τόσο φυσικό και απέριττο τρόπο που έγινε η ανάγνωση των ποιημάτων τους από τους μαθητές,  για τον τόσο εύστοχο τρόπο με τον οποίον παρουσιάστηκε η δουλειά τους, εμβαθύνοντας στα ουσιώδη των ποιητικών συλλογών τους, και τέλος για τη μαθήτρια Κατερίνα Πολυμέρου που βραβεύτηκε πρόσφατα με το 3^οβραβείο νεανικής ποίησης «ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ» με το ποίημα της «Στην άκρη του ονείρου?ξυστά»  -για την οποίαν όπως είπε η κ. Παπαλεξάνδρου -«διόλου ξυστά δεν πέρασε στο μέλλον της γνήσιας ποιητικής της φωνής».

 Η Διευθύντρια κ. ΝΤΙΝΑ ΡΗΓΑΤΟΥ ευχαρίστησε όλους τους συντελεστές της εξαιρετικής αυτής εκδήλωσης, τους καθηγητές κ.κ. Αγγέλη, Γεωργακάκου, Δαλακούρα, Μανωλοπούλου, Παπατσίρο, Σιδεράκη, για την οργάνωση,  συνεχάρη τους μαθητές για το ήθος, τη συνεργασία, τη σοβαρότητα,  τους ευχήθηκε κάθε επιτυχία στο μέλλον που άπλετο ανοίγεται μπροστά τους, συνεχίζοντας να διευρύνουν την προσωπική τους εμπειρία   με δημιουργική και ελεύθερη ανάγνωση, ερμηνεία και κριτική των ποιητικών κειμένων και έτσι να οδηγούνται στην αισθητική απόλαυση.

ΝΤΙΝΑ ΡΗΓΑΤΟΥ,

Διευθύντρια του 3^ου ΓΕΛ ΑΙΓΑΛΕΩ